Stel je bent jong, enthousiast, betrokken, vol energie, je hebt er zin in, en je wilt een repro-kleding-winkel beginnen, of een fabriek die houten fietsen produceert (dat kan!) of gewoon een biologisch-dynamisch gemengd landbouwbedrijf (dus zowel veeteelt als akkerbouw, waarbij het vee voedsel eet van het land en mest geeft aan het land), kortom: je wilt iets produceren dat ook werkelijk voorziet in de behoeften van andere mensen en dan ook nog eens op een mens- en Aarde-waardige manier.
Stel je hebt het doorzettingsvermogen om je idee om te zetten in een business-plan inclusief investerings-, financierings-, exploitatie- en liquiditeitsbegroting.
Stel je krijg het krediet en je kunt je bedrijf beginnen.
Maar na verloop van tijd drukken de lasten zo zwaar dat je het gevoel krijgt dat je niet meer kunt ademen. Je bent niet meer bezig met het op een mens- en Aarde-waardige manier produceren van iets dat voorziet in de behoeften van anderen, nee, je bent bezig met het verdienen van geld om de rente en aflossing te betalen van het krediet dat je kreeg.
Alsof er iemand boven op je zit en met zijn knie je keel dichtdrukt.
Nog even afgezien van al die andere jonge mensen van wie hun ideeën al zijn gestikt voor ze ook maar enigszins zouden kunnen worden verwerkelijkt.
Onze samenleving verkeert in ademnood
Onze samenleving verkeert in ademnood. Waarom?
Omdat er ongeveer 35 keer zoveel geld is in de wereld dan reële economische waarden die voorzien in de behoeften van mensen. En dan ook nog eens in de handen van maar weinig mensen die nog meer geld willen maken met dat geld en investeren in mens- en Aarde-waardige repro-kledingwinkels, houten fietsen producerende fabrieken en biologisch-dynamisch gemengde landbouwbedrijven niet genoeg vinden renderen.
Nog even afgezien van al die hele grote fondsen, zoals het Nederlands Pensioenfonds (APF), waarin zo verschrikkelijk veel geld zit dat rendement zoekt, dat projecten kleiner dan zeg maar een miljard euro of drie, vier niet eens interessant zijn.
Het drijft de prijzen op
En intussen stuwen die grote hoeveelheden geld zich op in grond en waardepapieren. Door de bank genomen stijgen de aandelenkoersen. Evenals de grond- (en dus ook de huizen-, boerderijen-, kantoren en überhaupt de gebouwen-) prijzen. Steeds meer mensen dragen steeds meer lasten. Steeds meer rente en aflossing wordt betaald aan een steeds kleiner wordende rijke elite. Dit zijn mensen die op geen enkele manier prestaties leveren die ook maar in de verste verte ook maar enigszins voorzien in reële behoeften, laat staan op een mens- en Aarde-waardige manier.
Laat staan de grote hoeveelheden dividend die worden uitgekeerd aan de bezitters van waardepapieren.
Kortom: onze samenleving krijgt steeds minder lucht.
Overtollig geld moet worden vernietigd
Ik zie de volgende wegen uit deze situatie:
het bewust laten verdampen van grote hoeveelheden geld door schulden kwijt te schelden en grond en kapitaal vrij te kopen uit het financiële systeem. Ja, we moeten onze pensioenen dan op een andere manier regelen (producerenden zorgen voor de niet meer producerenden), evenals onze verzekeringen (de pech van één wordt gedragen door allen). Überhaupt hebben we onze eigendomsverhoudingen anders in te richten, inclusief de uitwisseling en toewijzing van kapitaal, arbeid en grond. Zodat de hoeveelheid geld in omloop in balans komt met de hoeveelheid economische waarden die voorzien in reële behoeften in omloop.
het vernietigen van grote hoeveelheden geld door oorlog, geweld en andere cultuur- en natuurrampen.
Fundamentele menselijkheid in alle mensen
Laten we ons richten op nieuwe vormen van samenleven, samenwerken en samenwonen buiten het huidige wereldwijde verstikkende geldsysteem om gegrond in de fundamentele menselijkheid in alle mensen ongeacht godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras of geslacht.
Vrijdag 25 en zaterdag 26 september start de Basistraining Vrij, gelijk, samen voorheen Leergang Samenlevingskunst. Voor meer informatie, zie: Basistraining Vrij, gelijk, samen.
Verlang je naar een mens- en Aarde-waardige samenleving en vraag je je af of de Basistraining Vrij, gelijk, samen iets is voor jou? Dan ben je van harte welkom op één van onze (online) info-avonden. Tijdens deze avond maak je kennis met Jac en Damaris, enkele potentiële mede-deelnemers en onze manier van werken. Je kunt je vragen stellen, je ervaringen delen, je behoeften uitspreken, kortom alles wat nodig is om voor jezelf te bepalen of je mee wilt doen of niet. We organiseren ook een oriëntatiedag op zaterdag 29 augustus op een nog nader te bepalen locatie.
Er vinden drie info-avonden plaats:
donderdag 18 juni van 19.30 uur tot 21.30 uur – online
dinsdag 23 juni van 19.30 uur tot 21.30 uur – online
woensdag 1 juli van 19.30 uur tot 21.300 uur – life op een nader te bepalen locatie in Groningen of omgeving
Kosten: gratis Tijd: van 19.30 tot 21.30 uur online.
Programma:
Incheck
Damaris en/of Jac schetsen een beeld van de Basistraining Vrij, gelijk, samen, zowel inhoudelijk als organisatorisch.
Ervoor, tijdens en erna is veel ruimte voor vragen, antwoorden en gesprek.
Zaterdag 22 oktober start de cursus Van vóór Christus tot ná Crowdfunding, over verleden, heden en toekomst van geld en je relatie ermee. Voor meer informatie, zie: Van vóór Christus tot ná Crowdfunding.
Verlang je naar een mens- en Aarde-waardig geldsysteem? Wil je je relatie met geld verbeteren? Vraag je je af of de cursus Van vóór Christus tot na Crowdfunding iets is voor jou? Dan ben je van harte welkom op één van onze (online) info-avonden. Tijdens deze avond maak je kennis met Jac, enkele potentiële mede-deelnemers en mijn manier van werken. Je kunt je vragen stellen, je ervaringen delen, je behoeften uitspreken, kortom alles wat nodig is om voor jezelf te bepalen of je mee wilt doen of niet. De start van de cursus op donderdag 22 oktober is tevens de oriëntatiedag op cursus, na die dag besluit je definitief of je mee wilt doen.
De cursus vindt plaats in het Veerhuis in Varik
Er vinden drie info-avonden plaats:
woensdag 9 september van 19.30 uur tot 21.30 uur – online
donderdag 17 september van 19.30 uur tot 21.30 uur – online
dinsdag 22 september van 19.30 uur tot 21.30 uur – life in het Veerhuis.
Kosten: online is gratis en in het Veerhuis betaal je voor je consumpties. Tijd: van 19.30 tot 21.30 uur.
Programma:
Welkom
Jac schetst een beeld van de cursus, zowel inhoudelijk als organisatorisch.
Ervoor, tijdens en erna is veel ruimte voor vragen, antwoorden en gesprek.
Het is 12 maart 2021. Precies een jaar geleden hield premier Rutte zijn eerste persconferentie in verband met de Corona-crisis. Voor mij was dat de aanleiding om te gaan bloggen over de vraag: wat leert Corona ons over de omgang met onszelf, elkaar en de Aarde? Nu blik ik terug samen met een vrouwelijke versie van mijzelf.
Ameleih: “Wat leerde Corona ons over de omgang met onszelf, elkaar en de Aarde?”
Jac: “Mij leerde Corona vooral dat ik nu eindelijk eens moest ophouden met destructief omgaan met mezelf, elkaar en de Aarde. En dat constructief denken en handelen moest beginnen bij mezelf. Dat dat nog helemaal niet zo makkelijk was. Ik schrok van de rijen mensen voor de coffeeshops vlak voor die moesten sluiten. De kloof tussen rijkdom en armoede in de samenleving zou door Corona allen nog maar groter worden, begreep ik. Nog afgezien van hoe we omgingen met vluchtelingen. Enerzijds drong ik mijn mening op aan anderen, anderzijds buitte ik anderen uit. Smeltende gletsjers, stijgende zeespiegels, groeiende plastic soepen, pijpleidingen door reservaten van oorspronkelijke bevolkingen. Hoewel mensen als Greta Thunberg, Vivienne Westwood en Ruby Hagendaz grote maatschappelijke vraagstukken aan de orde stelden, deden politici, grootindustriëlen, multinationals, bankiers, de witte mannen met geld, macht en wapens zeg maar, helemaal niets. En ik deed ook niets.”
“En toen kwam het corona-virus.”
Jac: “Precies. Als we niet vanuit vrije wil onze omgang met onszelf, elkaar en de Aarde verbeterden, dan moest het maar met geweld of zo. Dat zei Corona mij. Of we losten de grote vraagstukken met elkaar op, vrijwillig. Of we riepen steeds grotere rampen over ons af, die ons dwongen. Zoiets was het.”
“Of was Corona gewoon pure botte pech?”
Jac: “En zelfs als het pure botte pech was, dan nog hadden we ons te bezinnen op wat het ons zei. Mij zei het ook dat we ontwikkelingen in eigen handen moesten nemen. Heel veel mensen namen initiatieven, op allerlei manieren, steeds met de nood van anderen als motief. Ik bedoel, je gewone werk doen om je geld te verdienen, ging niet meer.”
(…)
Jac: “Tijdens de Corona-crisis gebeurde mijns inziens iets heel bijzonders. Even werd het geld verdienen opzij gezet. De gezondheid van de mens kwam centraal te staan. Het bracht mij het inzicht dat überhaupt niet de economie (in de vorm van geld verdienen) centraal diende te staan in de samenleving (en hoe begrepen mensen economie nou eigenlijk?), maar de mens zelf, zijn gezondheid en zijn ontwikkeling, de ontplooiing van zijn capaciteiten, de vervulling van zijn behoeften. In plaats van onszelf, elkaar en de Aarde in dienst te stellen van het neo-liberale idee dat je moest concurreren om de winst te maximaliseren – wat feitelijk een soort strijd van allen tegen allen was om zoveel mogelijk bezit – hadden we de economie (in de zin van produceren, distribueren en consumeren van economische waarden) in dienst te stellen van de gezondheid en de ontwikkeling van mensheid en Aarde.”
“Aanvankelijk zeiden de mensen: “Corona zet de wereld op z’n kop!” Maar geleidelijk aan beseften steeds meer mensen dat de wereld vóór de crisis juist op z’n kop stond en door Corona eindelijk rechtop werd gezet.”
Jac: “Je had de farmaceut Roche, producent van geneesmiddelen, zou je zeggen. Roche stelde zichzelf in dienst van het genezen van mensen, dachten we. Niets was minder waar. Farmaceut Roche had maar één doel, net zoals alle aandeelhouders van besloten- en naamloze vennootschappen: geld maken! Liefst met zo min mogelijk inspanning. En in het geval van Roche was het produceren van geneesmiddelen het middel, de wereld op z’n kop. Zo werd dus überhaupt gedacht, geld maken was het doel, liefst dus met zo min mogelijk inspanning, en het middel was broden bakken, kleren maken, handelen in autobanden, hypotheken of marihuana, het produceren van geneesmiddelen, het ontwikkelen van ingewikkelde financiële producten enzovoorts. Totdat Roche niet meer kon voorzien in de behoefte aan Corona-tests. Onvoldoende capaciteit. Andere laboratoria wilden wel bijspringen, maar hadden de kennis en de kunde niet. Aanvankelijk wilde Roche haar kennis niet delen. Ze beriep zich op patentrecht of zoiets. Iets wat ik zag als een destructief uitgangspunt van de samenleving, intellectueel eigendom. Waarom niet alles open source? Kennis was toch iets wat we gezamenlijk creëerden. Uiteindelijk deelde Roche onder zware morele druk toch haar kennis. Vervolgens kon in goed overleg de productie van tests worden opgevoerd door de samenwerking van verschillende laboratoria.”
Ameleih: “Dus het Coronavirus zette de wereld juist op zijn poten. De behoefte van de mens kwam centraal te staan, in dit geval de behoefte aan Corona-tests. In overleg met de concurrenten werd de gezamenlijke capaciteit op die behoefte afgestemd.”
Jac: “Dat gold ook voor beademingsapparaten. Autofabrieken bouwden hun productielijnen om en werden producenten van beademingsapparaten. Zelfs de teams van Formule-1-wagens stopten met het ontwikkelen van hun snelle bolides en fabriceerden beademingsapparaten.”
“Het kon dus wel. Uitgaan van een concrete vraag en het aanbod daarop afstemmen.”
Jac: “Tot de crisis werd er maar geproduceerd. Want er moest geld worden verdiend, de economie moest groeien. Door middel van uitgekiende marketingstrategieën werden er behoeften gecreëerd die er aanvankelijk niet eens waren. Gewoon omdat het kon. Zo werden overbodige goederen alsnog gesleten, zeg opgedrongen aan de mensen. En dat heette dan economie, het produceren en distribueren van van alles en nog wat om geld te verdienen.”
“En toen?”
Jac: “Toen ging ik dus bloggen. Waar ik al een tijdje mee bezig was eigenlijk. Op zoek naar een eigen stijl en vorm. Vanuit mijn verlangen naar een menswaardige samenleving. Ik wilde de vinger leggen op weeffouten van het geldsysteem, van de economie, ja van die hele samenleving. Ik wilde precies en in eenvoudige woorden zeggen wat er mis was met het systeem, zonder boosheid, zonder oordelen. Wat bleek? Ik was ontzettend boos. En het lukte me niet om niet te oordelen. Ik wilde de situatie helemaal accepteren zoals die was, ik wilde laten zien hoe het anders kon zonder te overtuigen of te verleiden. Mensen hoefden niet overtuigd of verleid te worden. Als het klopte wat ik zei, voelden de mensen dat. Graag liet ik de mensen vrij. Omdat die nieuwe economie en samenleving mijns inziens alleen vrijwillig kon ontstaan, tussen mensen die dat wilden dus. Maar nogmaals, ik was ontzettend boos en het lukte me maar niet om niet te oordelen.”
“In het kader van zo binnen/zo buiten kwam ik in een fase terecht waarin ik accepteerde dat er veel boosheid in me zat en dat ik allerlei oordelen had.”
Jac: “De woorden van de leiders tijdens de crisis klonken hol in mijn oren. Ik had het niet over de maatregelen om het virus onder controle te krijgen. In tegendeel, tijdens de wekelijkse praatjes met de minister president klonk Rutte eerder verbaasd en bewonderend over zoveel goedheid in de mensen. Tegelijkertijd was hij kei-hard als het ging om werkelijke verbetering van de omgang met elkaar en de Aarde. De maatregelen die de overheid afkondigde om de economie te redden – op basis van deskundig advies – hielpen de happy view. De elite werd overeind gehouden. De elite hield de elite overeind. De gewone mens dolf het onderspit.”
Ameleih: “Je ging stug door met bloggen.”
Jac: “Ik wilde mensen, die net zoals ik verlangden naar een menswaardige samenleving, middelen in handen geven om het leven, en dus ook het samenleven, in eigen handen te nemen. Als uitgangspunt nam ik de soevereiniteit van de individuele mens én het besef dat alle mensen deel uitmaakten van één wereldwijde economie. Graag sloot ik aan bij de onderstroom, bij al die burgerinitiatieven. Ja, de meeste mensen deugden. Als je zag hoeveel mensen initiatieven namen om anderen mensen te helpen. Mijns inziens konden burgers dus alleen vrijwillig van binnenuit en van onderaf een nieuwe economie en samenleving vormen, de gevestigde orde negerend. Het verlangen naar een menswaardige samenleving leefde in zoveel mensen.”
“De soevereiniteit van de individuele mens en het besef dat alle mensen deel uitmaakten van één wereldwijde economie?”
Jac: “Een eeuw eerder in 1917, tijdens de Eerste Wereldoorlog, kwam de toenmalige president van de Verenigde Staten, Woodrow Wilson met de zogenoemde 14 punten. Deze 14 punten moesten vrede brengen over de hele wereld. Daarin pleitte Wilson voor volkssoevereiniteit, elk volk was soeverein. Elk volk moest haar eigen staat kunnen vormen en alle staten moesten zitting nemen in de Volkerenbond. In werkelijkheid leidde dit juist tot meer oorlog. Immers: wat was een volk? Het Amerikaanse-, Japanse- of Duitse volk bestond toen al niet meer, geen enkel volk bestond nog. In elk land leefden mensen van verschillende oorsprong door elkaar en met elkaar. De oorspronkelijke volkeren zoals die bijvoorbeeld in het oude testament van de Bijbel zijn beschreven, vielen eigenlijk al vanaf het begin van onze jaartelling uit elkaar. Die 14 punten spraken de mensen aan op iets ouds, op iets wat niet meer bestond. Die 14 punten wakkerden het nationalisme aan. Tot en met de Corona-crisis was het uitgangspunt van de rechtsorde de soevereiniteit van een volk en het absolute eigendomsbegrip.”
Ameleih: ”… en het absolute eigendomsbegrip?”
Jac: “Volkssoevereiniteit en het absolute eigendomsbegrip vormen het fundament van de nationale en internationale rechtsorde tot en met de Corona-crisis. Mensen die van binnenuit en onderaf een nieuwe economie en samenleving wilden vormen, dienden zich mijns inziens te funderen in de soevereiniteit van het individu en het gemeenschappelijk bezit van Kapitaal, Arbeid en Grond. Ik fundeerde mezelf in de soevereiniteit van mijn individualiteit.”
Ameleih: “Waarom?”
Jac: “… om zo de grootste splijtzwam tussen verschillende mensen op te heffen. Alle mensen maakten deel uit van die ene wereldwijde economie. De mensheid kon zich niet meer opdelen in ‘wij’- en ‘zij’-facties. Het herkennen van de fundamentele menselijkheid in alle mensen, ongeacht oorsprong, ras, geloof, geslacht, geaardheid enzovoorts, diende het fundament te zijn van de samenleving en de economie. Daarmee kon het zogenoemde zo binnen/zo buiten-principe werkzaam worden…”
Ameleih: “Pas op de plaats, Jac. De soevereiniteit van het individu, het absolute eigendomsbegrip, het gemeenschappelijk bezit van productiemiddelen, die ene wereldwijde economie, het zo binnen/zo buiten principe… even één voor één… Waarom was het nodig om een nieuwe samenleving en economie te funderen in de soevereiniteit van het individu?”
Jac: “Tot dan toe werd het individu nog altijd ontkend. Individualisme had zelfs een negatieve connotatie. Individualisme werd begrepen als hedonisme, egoïsme, doen waar je zin in had zonder rekening te houden met anderen of met de hele Aarde… Volgens de wetenschap werd het individuele bepaald door de genen of door de cultuur waarin je opgroeide. Eigenlijk was je niet meer dan een bijzonder exemplaar van de soort mens. Geen individu. Niet een zelfstandige persoonlijkheid. Je behoorde tot een familie, tot een volk, tot een werelddeel, je was man of vrouw, zwart of wit, hetero of homo, joods, christelijk of moslim… Ook ons onderwijssysteem zag mensen niet als individuen die zelfstandig konden denken en handelen… nee, ons denken en handelen werd bepaald door je genen en door je opvoeding…”
Ameleih: “… en?”
Jac: “Ik geloof in de mens, in het individuele… elk mens was uniek en onvervangbaar, een universum in zichzelf… een micro-kosmos…”
Ameleih: “?”
Jac: “Ik sprak mezelf en anderen aan als individuele wezens, in staat om creatief te zijn, capabel om lief te hebben. Ik sprak mezelf en anderen aan op onze verantwoordelijkheid, onze creativiteit, onze liefde voor onszelf, elkaar en de Aarde… Mensen, zei ik: “Raap jezelf bij elkaar, ontwikkel jezelf tot in jezelf gegronde vrije individuen, stel je eigen leerdoelen, werkdoelen, levensdoelen en streef naar de vervulling ervan. Stop met jezelf meer of minder te achten dan een ander. Jullie zijn allemaal individuen en fundamenteel menselijk. Neem dit als uitgangspunt van samenwerking en samenleving.”, schreef ik in mijn blogs.”
“Werd je denken en handelen dan niet bepaald door onderwijs en opvoeding? Door de cultuur waarin je leefde?”
Jac: “Daarom pleitte ik ook voor afschaffing van de leerplicht, voor vrijheid van onderwijs, voor vrijheid van het culturele leven überhaupt… Als acteurs, musici, schrijvers, beeldende kunstenaars niet meer voor geld werk hoefden te produceren, dan gaven ze balkonconcerten en videovoorstellingen, dan vertelden ze straatverhalen, dan maakten ze landschappen mooi en toegankelijk voor iedereen. Iedereen was kunstenaar. Volgens mij moest het onderwijs gericht zijn op het opvoeden van jonge mensen tot in zichzelf gegronde vrije persoonlijkheden, mensen dus die zelf hun eigen doelen konden stellen en wisten hoe je kon streven naar de vervulling ervan. Volgens mij diende het hele culturele leven om ons te kunnen ontwikkelen tot vrije persoonlijkheden. Dat was het project mensheid, zeg maar. Als iedereen oefende om zichzelf te bepalen, om eigen gestelde doelen te verwerkelijken, dan werd samenleven en samenwerken het streven naar de vervulling van gedeelde doelen. Je vormde dan gemeenschap op basis van een gemeenschappelijke toekomst en niet meer op iets gemeenschappelijks vanuit het verleden, dezelfde huidskleur, hetzelfde geloof, dezelfde geaardheid, dezelfde oorsprong of zo, nee, je vormde voortaan een samenleving op basis van een gemeenschappelijke bestemming, die ene hele, geheelde Aarde, ongeacht geloof, ras, geslacht, geaardheid enzovoorts.”
Ameleih: “En hoe zat het met het absolute eigendomsbegrip?”
Jac: “Met uitzondering van een flinke periode tijdens de middeleeuwen heerste feitelijk al 2000 jaar het Romeinse Recht, het absolute eigendom, niet alleen van door mensen geproduceerde goederen, maar ook van de gegeven productiemiddelen kapitaal, arbeid en grond… Je kon eigendom verwerven van een zaak, simpelweg door het te kopen…”
“Eigendom is het recht van een rechtssubject om over een zaak, bijvoorbeeld een gebruiksvoorwerp, een stuk grond of een hoeveelheid geld, naar eigen goeddunken te beschikken en anderen van deze beschikking uit te sluiten.”
Jac: “Als het ging om tafels en stoelen, brood, boter en kaas, een automobiel of zelfs een privé-jet, dus om door mensen gecreëerde economische waarden die voorzagen in de materiële behoeften, ja, dan was het fijn om er naar eigen goeddunken over te beschikken met uitsluiting van anderen. Maar de Aarde was van ons allemaal! Kapitaal was iets wat we gezamenlijk creëren, het was onze gezamenlijk cultuur! Waarom zou de ene mens er dan naar eigen goeddunken over kunnen beschikken met uitsluiting van de andere mens? En met arbeid was het helemaal erg gesteld. Zodra je een arbeidscontract sloot, gaf je je zelfbeschikking over aan een werkgever. Hij kon dan naar eigen goeddunken beschikken over je arbeidskracht met uitsluiting van jezelf. Terwijl zelfbeschikking nu juist de mens tot mens maakte.”
Ameleih: “En dus nam je precies dat als uitgangspunt voor een nieuwe economie en samenleving: de zelfbeschikking van de mens, de soevereiniteit van het individu. En om dat mogelijk te maken, moesten de inputfactoren van de economie, kapitaal, arbeid en grond (stukken Aarde) tot commons gemaakt worden, tot gemeenschappelijk bezit van alle mensen. En dus moest er een nieuw eigendomsbegrip worden ontwikkeld in een nieuw te vormen rechtssysteem.”
Jac: “En dus werd persoonlijke transformatie de belangrijkste bijdrage aan het vormen van een nieuwe economie en samenleving.”
Ameleih: “Kun je dat nog kort uitleggen? De tekst wordt te lang. We spreken af dat we een deel 2 maken. Dit onderwerp is te belangrijk om te laten liggen. Ik wil weten hoe je door een nieuw eigendomsbegrip te ontwikkelen in een nieuw rechtssysteem gefundeerd in de soevereiniteit van het individu dat samen met alle andere individuele mensen deel uitmaakt van één wereldwijde economie het financiële systeem kan omvormen. Leg uit: persoonlijke transformatie draagt bij aan de omvorming van economie en samenleving?”
Jac: “Door middel van bezit drukten we onze persoonlijkheid uit. Bezit gaf ons identiteit, zekerheid, vertrouwen. Om de Aarde, onszelf en elkaar zichzelf te laten zijn, dienden we dus kapitaal, arbeid en grond tot gemeenschappelijk bezit te maken, en als gemeenschap te beheren, en in goed onderling overleg toe te wijzen aan elkaar, zodat we allemaal een plek hadden om te kunnen wonen, zodat de beste boeren onder ons de grond kregen om voor ons voedsel te produceren, zodat de mensen met de meest innovatieve ideeën kapitaal ontvingen om die ideeën te verwerkelijken. Het vroeg voor een ieder van ons om onze angsten, ons wantrouwen, onze haat te transformeren. Ik zat zelf nog midden in dit proces.”
Ameleih: “Jac en ik zijn nog lang niet uitgepraat. Sterker nog, ik heb het gevoel dat we er nu pas in komen. Het volgende deel begint bij de noodzaak om jezelf te transformeren als je de samenleving wilt transformeren, het proces waar Jac zelf nog midden in zat. Voor nu wens ik iedereen een goede gezondheid toe.”
Als je het verhaal van Economy Transformers leest, dan valt op dat we nog nooit stil staan en er telkens weer een metamorfose plaatsvindt vanuit dezelfde bron. En die ontwikkeling gaat maar door, stopt misschien wel nooit?
Gefuseerd met het Veerhuis
Tot voor kort was Economy Transformers gefuseerd met doe- en kennishuis voor een nieuwe economie, het Veerhuis. Nog steeds zijn we stevige bondgenoten. We lieten onze identiteit als Economy Transformers los, als zelfstandige organisatie bestonden we even niet meer. We waren als Veerhuis een DeelGenootschap geworden. Totdat we merkten dat het niet werkte. December 2019 hieven we met een mooi afscheidsritueel het Veerhuis DeelGenootschap op. En sinds begin januari 2020 blazen we Economy Transformers weer nieuw leven in. De website en ons blogboek zijn de eerste uitdrukking van Economy Transformers 2.0, zeg maar. Als je ooit nieuwsbrieven van Economy Transformers 1.0 ontving, ontvang je die nu weer.
Wat is het verhaal van opgaan in het Veerhuis, ontdekken dat het niet werkt en opnieuw als Economy Transformers tot verschijning komen? In dit blog schets ik dit verhaal vanuit mijn persoonlijk perspectief.
Waarom gingen we als Economy Transformers op in het Veerhuis?
Als Economy Transformers werkten Jac en ik al nauw samen met het Henry als het Veerhuis. Henry en ik zaten (en zitten nog steeds) in het bestuur van de Uno Foundation, de eigenaar van de grond en de gebouwen van het Veerhuis. Toen Jac startte met de Economy Transformers Academy, deed hij dat in het Veerhuis. En omgekeerd zat Henry in de kerngroep van Economy Transformers. Kortom: het Veerhuis en Economy Transformers werkten op alle fronten samen.
En toen ontwikkelden het Veerhuis en Economy Transformers het DeelGenootschap als organisatievorm vanuit liefde & vertrouwen. Al doende leek het ons logisch dat ze zich nog dieper met elkaar zouden verbinden, als deelgenoten in een DeelGenootschap. We voelden ons als twee kanten van dezelfde medaille, het Veerhuis was de praktijk, Economy Transformers de Research & Development. We werden één, de walk én talk.
Als Economy Transformers gaven we onze site en nieuwsbrief op. Ons email-bestand voegden we bij die van het Veerhuis. We bouwden één Veerhuis website. Alle content van Economy Transformers plaatste we ook op die site. We hadden werkbesprekingen en bronbijeenkomsten. Nog meer DeelGenoten sloten zich bij ons aan, die ook hun capaciteiten en behoeften inbrachten. En ergens in het proces begonnen schoenen te wringen. Iets klopte er niet.
En toen?
Als DeelGenootschap kregen we de exploitatie van het Veerhuis maar niet rond. Ondernemers kwamen en gingen. Met onze cursussen en trainingen alleen redden we het niet. Wat gebeurde hier?
Terugblikkend zie ik het zo: Economy Transformers nam inhoudelijk een te dominante plek in in het Veerhuis waardoor Henry zich geremd voelde in zijn creativiteit. En omgekeerd voelden Jac en Damaris zich ook verantwoordelijk voor de exploitatie van het gebouw, terwijl ze hun aandacht eigenlijk wilden richten op cursussen, trainingen en het begeleiden van bedrijven en organisaties. Het Veerhuis wilde een plaats zijn waar alle mensen en hun initiatieven welkom zijn vanuit hun verlangen naar een nieuwe economie en samenleving. En Economy Transformers wilde overal zijn waar minimaal twee of drie mensen zich bezighouden met een nieuwe economie en samenleving. Kortom: zowel Henry, als Damaris en Jac deden niet meer wat ze echt wilden doen. Een DeelGenootschap was toch bedoeld om elkaar groter te maken?
Langzamerhand kwamen we erachter dat het Veerhuis een ondernemer nodig heeft met een focus op de exploitatie van het pand als doe- en kennishuis voor een nieuwe economie. Met een interessant programma, een aanbod van lezingen, dialogen & workshops in allerlei kleuren, verhuur van ruimtes, Bed&Breakfast en nog veel meer, een beetje een Pakhuis de Zwijger aan de Waal, zeg maar. Economy Transformers is dat niet. Zij heeft haar specifieke eigen inhoud die ze brengen wil.
En Economy Transformers wil zich, zoals al gezegd, door het hele land én daarbuiten richten op cursussen en trainingen en de begeleiding van bedrijven en organisaties.
Ook Henry wil nog iets anders dan de ondernemer zijn van het Veerhuis als doe- en kennishuis voor een nieuwe economie. Ook hij gaat ruimte maken voor nieuwe ondernemers.
Weer uit elkaar
En dus werd ontvlechten een noodzakelijke stap zodat een ieder van ons zich weer kon richten op waar hij of zij eigenlijk goed in is. Voortkomend uit de ervaringen en inzichten opgedaan als deelgenoten van DeelGenootschap het Veerhuis. Enerzijds rouwen we nog steeds een beetje om een samenwerking die zo intens was en ten einde is. Anderzijds voelen we dankbaarheid voor alles wat we beleefden en leerden binnen dit DeelGenootschap.
Voor mensen die interesse hebben in het DeelGenootschap-denken, vertel ik graag meer over de ervaringen en inzichten die ik heb opgedaan als DeelGenootschap Veerhuis.
Wat heeft DeelGenootschap ons geleerd?
Terugkijkend vraag ik me af waarom het zo lang duurde voordat we grip kregen op de verschillende verantwoordelijkheden, rollen en taken die niet goed bij elkaar pasten. Hadden we het eerder kunnen zien of ging het precies goed zoals het ging?
Ik denk het laatste. Niet in de laatste plaats omdat wij door deze plek en samenwerking ons enorm hebben kunnen ontwikkelen. Ik wilde met deze mensen samenwerken en in ons DeelGenootschap ervaringen opdoen en leren van elkaar. Het is een leerplek voor mijzelf geweest waarin ikzelf en mijn / onze cursussen zich hebben kunnen ontwikkelen. Het Veerhuis bood ons die plek. Maar ook het proces van deelgenoot zijn, bronbijeenkomsten hebben, de diverse werkwijze documenten uitdenken en opschrijven samen met Jan heeft mijn denken over de noodzaak voor en de praktijk van het DeelGenootschap enorm verrijkt.
Het ontwikkelde materiaal is nu voor alle DeelGenootschappen beschikbaar. Mijn bewustzijn heeft zich verdiept over welke gesprekken nodig zijn binnen een DeelGenootschap, hoe belangrijk het formuleren van een heldere bron is en het uitzoeken van je verbinding ermee. Hoe belangrijk de balans tussen geven en nemen is en waarom dat soms niet lukt, hoe lastig het is om trouw aan je eigen ster te blijven en hoe waakzaam je daarvoor moet zijn. Hoe belangrijk het ook is om de tijd te nemen voor ‘het aangaan met elkaar’. Het uithouden, het erdoor heen gaan, elkaar echt ontmoeten en de wezenlijke vragen te (durven) stellen. Ik ben mijn collega deelgenoten innig dankbaar voor een snelle leercurve in het denken over en het toepassen van een DeelGenootschap. En mijn eigen persoonlijke ontwikkeling daarin. Ik heb veel van hen geleerd en dat alles had ik niet willen missen.
Ik voel dan ook vooral een grote dankbaarheid naar alle deelgenoten voor de kraamkamer die het Veerhuis voor mij geweest is. Een speciale dank aan Henry voor de ruimte die hij onze Leergang Samenlevingskunst bood om te mogen groeien en ontwikkelen. We zijn nu zo veel robuuster geworden in ons denken en handelen dan toen we in het Veerhuis begonnen met onze trainingen. Zoveel heeft mogen rijpen en konden we uittesten door de plek en de mensen die op ons afkwamen dat we nu vol vertrouwen de toekomst tegemoet kunnen zien.
Soms hoor ik mensen zeggen: als jullie het al niet kunnen, wie dan wel? Zo zie ik dat niet. Ten eerste zijn wij ook maar mensen met verlangens en onze eigen ontwikkelingsvragen. Ten tweede zie ik het niet als een mislukking maar als groei, voortschrijdend inzicht, fases waar je soms doorheen moet. Soms wil je iets om redenen waar je geen weet van hebt. Daar mag je allemaal in het proces achter komen. Het DeelGenootschap maakt het juist mogelijk om geboren te worden en ook weer te sterven als organisatie. Ik zie dat als een belangrijk principe voor de nieuwe tijd. Dat je jezelf toestaat te evolueren en niet vanuit angst vasthoudt aan iets dat je ooit met elkaar wilde maar toch niet zo werkt. Laten we onszelf en elkaar alsjeblieft toestaan vormen te laten vergaan om uit de tot humus vergane aarde weer iets nieuws op te bouwen.
de Toekomst van Economy Transformers
Economy Transformers staat, weet wat ze is en kan. We hebben met onze integrale visie op de ontwikkeling van mens- en samenleving veel te bieden aan iedereen die vanuit liefde en vertrouwen zijn of haar bijdrage wil leveren en mee wil bouwen aan een mens- en Aarde-waardige samenleving. Wij zijn klaar om verder uit te vliegen. Jac en ik vormen de kiem voor een nieuw DeelGenootschap Economy Transformers.
En met het Veerhuis onderhouden we een warme verbinding en daar blijven we ook graag komen. Sowieso werken Henry en wij op veel thema’s intensief samen, zoals het vrijmaken van de grond. En ook blijf ik nog in het bestuur van de Uno Foundation actief en als zodanig ook verbonden met de doorontwikkeling van het Veerhuis.
Wij hebben zin om weer vanuit onze eigen bron en kracht aanbod te ontwikkelen en rechtstreeks in verbinding met jou te staan.
Mocht je vragen hebben over het beëindigen het DeelGenootschap Veerhuis of de nieuw start van Economy Transformers, schroom niet contact met me op te nemen, damaris@economytransformers.nl
