We zijn allemaal liefdevol scheppende wezens, toch?

Als mens kom ik voort uit het geheel, de natuur, en zal uiteindelijk weer opgaan in het geheel. Hoe kan ik in die tussentijd onderzoeken wat ik te doen heb en het vervolgens ook echt doen? Het klinkt misschien allemaal vaag en groot maar elke keer als ik aangeef dat het mijn roeping is om te werken aan een mens- en aardewaardige samenleving knikken de mensen om me heen instemmend mee. Wie kan er nu tegen een mens- en aardewaardig samenleven zijn?

“Wat ik liefdevol geschapen heb is wat echt van betekenis is en wat ik uiteindelijk nalaat. Dat is de essentie voor mij.”

Het enige wat ik in mijn fantasie kan bedenken zijn inhalige aliens die onze planeet als grondstof zien en de mens als een woekerend ongedierte die alles consumeren met het eigen uitsterven als uitkomst. Ik denk dat we als mensen zo zijn geëvolueerd dat we het vermogen bezitten om die planeet te vernietigen vanuit gewin en tegelijkertijd de planeet willen behouden vanuit de wens de planeet leefbaar te houden voor onze nazaten. Helaas gaat het vernietigen in een hoger tempo dan het behouden.

“Ik leer met steeds minder mijn omgeving minder te belasten. Mijn afval stroom neemt af in woord en gebaar.” 

Tot nog niet zo heel lang geleden sloot ik mijn berichten en commentaren op de social media af met: Wees een goede voorouder. De gebiedende wijs vond ik noodzakelijk destijds, nu snap ik dat de geheven vinger niet werkt en kom ik tot inzicht dat het beter is om mensen uit te nodigen na te denken over goed voorouderschap. Daarom stel ik je nu de vraag: Ben jij een goede voorouder? Om die vraag voor jezelf te beantwoorden is het belangrijk je eerst in te leven in wat goed voorouderschap is. Voor mij is dat je bij alles wat je nu doet nadenkt over de gevolgen daarvan over 7 generaties. Hoe je handelt, hoe je stemt, hoe je eet, hoe je woont en hoe je jezelf verbind met de ander en tegelijkertijd onderdeel blijft van het samenleven. Je stelt jezelf de vraag: Welke positieve en negatieve uitwerkingen hebben mijn handelingen op de lange termijn?

Ik ben mijn vertrouwen in de politiek verloren omdat ons huidige systeem gebaseerd is op de korte termijn. Ik zie geen idealisten meer die verder durven kijken dan hun eigen leven reikt in de politieke arena. En ik noem het bewust een arena, het politieke spel is in mijn ogen vervallen tot een goedkope manier van vermaak met als grote nadeel dat iedere regeerperiode mensenlevens en een achteruitgang onze planeet en leefomgeving betekent. Dus stel ik mijzelf de vraag: Hoe zou onze samenleving er wel uit kunnen zien als we mens- en aardewaardig samenleven voorop stellen? 

“Ik probeer mij te focussen en ga op zoek naar wie ik ben, wat ik kan en wat ik wil. Met als doel daarmee mijn omgeving en dus ook mijn eigen leven betekenis te geven. In die zoektocht leer ik mijn angsten kennen, maak ik keuzes waar ik twijfel blijf hangen en onderzoek ik waar mijn zelfafwijzing vandaan komt. Ik onderzoek waar deze gevoelens vandaan komen zodat ik ze de volgende keer kan herkennen en anders kan handelen.”

Bij menswaardig leven ga ik uit van een universeel verlangen, een verlangen dat ik herken in ieder mens, naar welzijn, zingeving en verbinding. Dat verlangen is volgens mij dienstbaar aan het individu, de vrije mens, en aan het samenleven in het algemeen. Ik heb net als ieder ander behoefte aan een dak boven mijn hoofd, ik heb gezonde voeding nodig om een vitaal leven te kunnen leiden. Ik wil iets doen waar ik bezieling mee heb en wat bijdraagt aan de samenleving. En dat wil ik doen in een veilige omgeving waar ik kan schuilen, waar ik warmte vindt en mezelf en de ander hoor, zie en waardeer.

Ook ben ik me bewust we als mensen een onderdeel van de natuur zijn, de wetmatigheden van de aarde gelden daardoor ook voor mij. In de natuur is alles een deel van een groter geheel. Het deel kan niet tot recht komen zonder het geheel en het geheel kan niet functioneren zonder de zelfsturende delen. Als deel en geheel in juiste verhouding zijn dan is er sprake van integratie. Ik denk dat die balans tussen zelfstandigheid (deel) en gezamenlijkheid (geheel) belangrijk is voor het samenleven. Ik merk dat zonder dit evenwicht onze onderlinge tegenstellingen aan het toenemen zijn.

In de natuur is alles circulair daar wisselen opbouw en afbraak elkaar af. Ik verbind me met andere mensen en verbreek ook weer verbindingen, ik krijg nieuwe inzichten en dwaal ook regelmatig af, ik creëer waarde en breek ook waarde af.

De nadelen die wij al enige tijd ondervinden door klimaatsveranderingen komen doordat de belastbaarheid en het herstellend vermogen van de aarde en onze samenleving niet in balans zijn. In de samenleving zie ik depressie, verlies van zingeving en burn-out als tekenen van die disbalans.

Ik vraag mij steeds vaker af wat natuurlijke groei en tempo eigenlijk betekent? Is dat de groei en het tempo waarmee de kwantumcomputer berekeningen maakt, de snelheid waarmee ik online antwoorden kan genereren of de snelheid waarmee we alle natuurlijke grondstoffen delfen en verbranden? Als alles om mij te snel gaat dan haak ik af en volgens mij sta ik daar niet alleen in.

In de natuur is de leven-dood-leven cyclus overal zichtbaar. Onstaan en afsterven wisselen elkaar af. In mijn beleving maakt iets wat afsterft ruimte voor iets nieuws.

Ook de noodzaak van diversiteit zie ik ook terug om mij heen en in de natuur. Als iets woekert en alles overneemt sterft het weer af als er niets meer is om te overwoekeren. Een eenzijdige cultuur blijkt niet te werken en is alleen door totalitaire onderdrukking op te leggen.

Ik stel me voor dat het verlangen naar welzijn, zingeving en verbinding in  combinatie met de wetmatigheden van de natuur de uitgangspunten kunnen vormen voor mens- en aardewaardig samenleven voor alle komende generaties. Het is aan ons om in gelijkheid met elkaar te onderzoeken, spelen en experimenteren om te komen tot een nieuwe vrij, gelijk en samenleving. Door opgroeien te zien als een levenslang leerproces waarin ik mezelf steeds beter leer kennen en de wereld te zie voor wat die is. En dat is voor mij de basis om in goed onderling overleg samen te werken aan samenleven, als liefdevol scheppend wezen. Daarbij zie ik gemeenschapskracht als de menselijke energiebron die we in elkaar kunnen opwekken en waarmee we, vanuit onze diversiteit, als deel een geheel kunnen vormen met alles wat leeft. Ik nodig je uit mij daarin te ontmoeten.

Ben jij een goede voorouder?