Als ‘Dolende Deelgenoot’ schrijf ik met enige regelmaat een blog. Het ‘dolende’ is positief, want niet iedereen die doolt of dwaalt is per se de weg kwijt. Dolen en dwalen door de samenleving is voor mij een manier om niet voor de hand liggende mensen tegen te komen. Zo kwam ik al dolend, in een zoektocht naar andere manieren van samenwerken, bij de training Deelgenootschap van Economy Transformers terecht.

Wees een goede voorouder.

Met deze woorden sluit ik vaak een bericht of tekst af. Het komt misschien wat dwingend over maar het is zeker niet mijn bedoeling iets op te leggen. Ik probeer jullie enkel aan het denken te zetten. Mijn ‘wees een goede voorouder’ is een persoonlijke campagne. Ik hoop dat de lezer zal gaan nadenken over de lange termijn gevolgen van de keuzes die je nu maakt in het leven. Ik hoop dat het aanzet tot denken over onze neiging om dat wat de natuur ons geeft te verspillen. Hoe zou de wereld eruit kunnen zien als we ons bewust zijn van de gevolgen over langere tijd en over meerdere generaties? Hoe kunnen we die verbeelding omvormen naar een manier van leven en samenleven die in balans is met de Aarde?

Wat is het verschil tussen ouderschap en voorouderschap? Volgens mij is ouderschap dat je keuzes maakt en besluiten neemt met je kinderen of kleinkinderen in gedachten. Een terechte gedachte je voelt je immers met hun lot verbonden. Het is een natuurlijk gevoel van direct verwantschap. Sluit denken vanuit (groot)ouderschap mensen en generaties uit? Of hangt het er vanaf of jouw handelen alleen in het belang van je (klein)kinderen staat? Als je bent gaan sparen, bezitten of beleggen om na te laten voor je nazaten creëer je dan wel gelijke kansen voor iedereen? Of werk je mee aan het vergroten van verschillen en sluit je daarmee komende generaties uit van gelijke kansen?

Het is mijn bescheiden mening dat als je leeft vanuit een verlangen naar een mens- en Aardewaardige samenleving (groot)ouderschap niet voldoende is. In mijn beleving sluit je ook iedereen die op dit moment, om welke reden dan ook, geen kinderen heeft uit. Ben jij in staat om die bloedbanden los te laten en het voorouderschap te omarmen?

Voorouderschap sluit niemand uit want vanuit het oogpunt van toekomstige generaties zijn wij allemaal voorouders. Je bent dus ook voorouder als je zelf geen kinderen hebt, geen kinderen kan krijgen, geen kinderen wil of als je zelf kind bent. Het voorouderschap maakt ons allemaal gelijk. En vanuit die gelijkheid kunnen we de uitgangspunten van het ‘vrij’ en het ‘samen’ omschrijven en vormgeven.

Je kan straks na het lezen van deze blog handelen als goed voorouder. Je kan je bewust maken en vorm geven aan wie je bent, wat je kan en wat je wil om mens- en Aardewaardige samen te leven. En samen kunnen we vorm geven aan hoe we ons anders kunnen organiseren, hoe we onze relaties gaan onderhouden en hoe we de Aarde gaan koesteren.

Ik ben mij bewust van mijn ingesleten gewoonten. Dat ik te snel vanuit aanname reageer. Ik zie de valkuil van wantrouwen en controle. Ik herken de angsten die dat met zich mee brengt en omarm die angst en draai het wantrouwen en de controle om naar handelen vanuit liefde en vertrouwen. Voorouderschap is een grote verantwoordelijkheid, je leeft niet alleen voor elkaar met het oog op meerdere toekomstige generaties. Je leeft voor al het leven op Aarde. Die enige aantoonbare leefbare planeet in een enorme, kille, koude en vijandige omgeving.

Veel tijd, moeite en middelen gaan verloren aan het onderzoek van die kille, koude en vijandige omgeving. We zijn geneigd de oplossingen buiten onszelf en onze leefwereld te zoeken. In de tussentijd verbruiken we drie en half keer meer dan wat de Aarde ons, in de balans tussen belastbaarheid en herstellend vermogen, kan leveren. We vertonen parasitair gedrag en zoeken koortsachtig naar oplossingen buiten ons Aardse bestaan. Het wordt ons langzaam duidelijk dat niet alles maakbaar is en dat de wetenschap en technologie ook de wetmatigheden van de Aarde volgen.

Stel dat we in plaats van het uitzoomen buiten onze leefwereld gaan inzoomen?

Kunnen we gaan leven volgens die wetmatigheden van de Aarde? Ik denk dat we in staat zijn om in balans met onze natuurlijke omgeving te leven. Ik als individu ben een deel van een geheel: de mensheid. Die mensheid is ook weer een deel van een geheel. Het deel kan niet tot zijn recht komen zonder het geheel en het geheel kan niet functioneren zonder de zelfsturende delen. Al het leven en dus ook het onze is circulair; opbouw en afbraak wisselen elkaar af. De belastbaarheid en het herstellend vermogen van onze Aarde en van onze samenleving horen met elkaar in balans te zijn. Disbalans zien we in klimaatsveranderingen, depressies, verlies aan zingeving en burn-out.

Komt leven in symbiose met de Aarde ten goede van alles wat leeft? Kunnen we dat leren? Zullen we dat doen? We hebben de middelen en het menselijk kapitaal om dat te gaan doen. Een nieuwe manier van leven waarbij vrij, gelijk en samen centraal staan, waar we in verbinding staan met alles wat leeft in het belang de toekomstige generaties. Het begint bij mij en jou als liefdevolle voorouders.

Pieter Hessel